Εφημερίδα Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Καλλονής.pdf

Εφημερίδα Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Καλλονής.pdf

• 1.
  [1] εφημερίδα Ειδικό Δημοτικό ΣχολείοΚαλλονής παγκόσμια ημέρα αναπηρίας Τεύχος 1ο ΕΙΔΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΛΛΟΝΗΣ Ο πιγκουίνος που ήθελε να πετάξει Ο πιγκουίνος είναι στενοχωρημένος, θέλει να πετάξει! Ο πιγκουίνος δεν μπορεί να πετάξει, θέλει βοήθεια! Τα ζωάκια είναι οι φίλοι του. Οι φίλοι τον βοηθούν. Ανεβαίνει ο ένας στην πλάτη του άλλου και φτάνουν στα σύννεφα! Ο πιγκουίνος ανεβαίνει 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10. Φτάνει στα σύννεφα, πετάει! Είναι χαρούμενος! Αριστείδης Κωνσταντιδέλλης, Αραχωβίτης Βασίλης, Γεωργούλης Γιώργος ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΡΙΣΑΣ ια φορά και έναν καιρό ήταν ο κήπος των ονείρων. Σε αυτό τον κήπο έπαιζε κάθε μέρα μια παρέα παιδιών, η Χριστίνα, η Όλγα, ο Μάκης ο Αλέξανδρος και ο Νίκος. Ο κήπος ήταν γεμάτος πολύχρωμα λουλούδια. Μια μέρα ήρθε στον κήπο ένα καινούριο παιδί, ο Μ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Δ.Σ. Καλλονής ……………..1 Δ.Σ. Βρίσας …………………1 Γυμνάσιο Καλλονής ……..2 Δ.Σ. Χυδηρών ……………..4 Δ.Σ. Δαφίων ……………….4 ΕΠΑΛ Καλλονής ………….5 6ο Δ.Σ. Μυτιλήνης …….…6 ΚΔΑΠ-ΜΕΑ Πρόσβαση ...6 ΣΥΝ-εξέλιξη ……………….7 Δ.Σ. Μολύβου …………….7 Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Καλλονής ΣΤ’ Γενικού Δημοτικού Σχολείου το άλμα
• 2.
  [2] Γιάννης, ο οποίοςήταν σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Η Χριστίνα τον φώναξε για να παίξουν αλλά ο Γιάννης ντράπηκε και τους είπε ότι θα τους καθυστερεί. Ο Μάκης όμως έσπρωξε το αμαξίδιο του και τον έφερε κοντά στα άλλα παιδιά! Αποφάσισαν να παίξουν σκάκι και είδαν ότι ο Γιάννης ήταν πολύ καλός σε αυτό. Όλα τα παιδιά του είπαν μπράβο. Την άλλη μέρα ήρθε η Δανάη η οποία δεν μιλούσε και είχε κάτι κάρτες μαζί της με εικόνες για να επικοινωνεί. Η Όλγα τη ρώτησε τι θέλει να παίξουμε και εκείνη έδειξε μια εικόνα με μια μπάλα! Έτσι ο κήπος γέμισε με φωνές , γέλια και χαμόγελα! Τα παιδιά παρά τις διαφορές τους έπαιξαν όλα μαζί χωρίς να δώσουν σημασία στις ιδιαιτερότητες του καθενός. ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΛΟΝΗΣ ποιήματα ρέχουμε στο χορτάρι, γέλια δυνατά παίζουμε μπάλα, φτιάχνουμε φτερά. Μια κούνια, ένα σύννεφο κι ο ήλιος στα μαλλιά Αυτό που μας ενώνει πάει πάρκο εκεί που όλα γίνονται απλά. Φίλοι, φωνές, κι ο ήλιος πάνω απ’ το δέντρο εκεί η καρδιά μας σπάει στα γέλια ξανά Μπάλα , φίλοι και φωνές γεμίζει γέλια ο ουρανός. Τρέχουμε όλοι χέρι με χέρι στο πάρκο η χαρά μας ξέρει Αυτό που μας ενώνει πάει πάρκο εκεί που όλα γίνονται απλά χωρίς κανόνες , μόνο με παρέα και γέλιο εκεί το εμείς έχει πάντα φτερά Διαμάντω Κάσσου ταν βρεθούμε εμείς τα παιδιά γινόμαστε μια γροθιά. Τι και αν είμαστε του μουσικού ή του ειδικού Σκοπός είναι το μαζί και όχι το αλλού. Ραντεβού στο πάρκο της γειτονιάς που συναντιούνται όλα τα παιδιά. Εκεί το παιχνίδι ξεκινά και ο χρόνος σταματά. Γεια τι κάνεις; Είσαι καλά; Αυτές είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να λέμε σε όλα τα παιδιά. Είμαστε όλοι ίσοι αλλά διαφορετικοί. Αυτό κάνει διαφορετικό το κάθε παιδί Όταν είμαστε μαζί κανένας δεν μας πιάνει κρυψώνα μας το πάρκο το παν είναι η αγάπη Τώρα πρέπει να φύγω. Σας αποχαιρετώ. Τα λέμε στο παρκάκι. Το στέκι, το γνωστό Ευαγγελία Περιβολάρη Τ Ό Χριστίνα Χρήστου Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Καλλονής
• 3.
  [3] Αν Με ΈλεγεςΑγάπη (Α.Μ.Ε.Α.) ν με έλεγες αγάπη σαν τον κολλητό σου σαν τον σύντροφό σου σαν τον άνθρωπό σου ήτανε δικός σου. Θα γινόμουνα εγώ, εγώ ο άνθρωπός σου. Αν Με Έλεγες Αγάπη Αν Με Έλεγες Αγάπη Αν Με Έλεγες Αγάπη σαν να ήμουνα εγώ, εγώ ο άνθρωπός σου. Θα γινόμουνα εδώ, εγώ ο πιο ευτυχισμένος που θα ζω για εσένα βρε εδώ. Γιατί σε αγαπώ ατέβηκαν οι άγγελοι πρωί νωρίς και σου ‘δωσαν μονάχα ένα φιλί. Μα στο πάρκο το Σαββάτο όταν συναντιόμαστε στο πάρκο, αχ αυτό το πάρκο γύρευε να δεις η έννοια μου μονάχα είσαι εσύ. Αχ αυτά τα μάτια σου όταν τα κοιτάζω βλέπω μέσα τους Ατρομισμό Μυχιό Ελπίδα Ανθρωπισμό Γιατί σε αγαπώ Δημήτρης Βαβλαδέλλης τραγούδι ου κρατώ το χέρι, να ξέρεις θα ‘μαι πάντα δίπλα σου, σε ό,τι κι αν προκύψει, θα υπάρχω πάντα εδώ! Και ό,τι μας ενώνει, είναι η ελπίδα για το αύριο, το πως θα καταλήξει στον κόσμο αυτό τον άχρωμο. Και ό,τι μας ενώνει μόνο στο πάρκο θα το βρούμε, αυτό που σου ζητώ είναι να συναντηθούμε. Ό,τι μας ενώνει πάει πάρκο είτε είναι λάθος ή σωστό, να μην σε νοιάζει τι θα πούνε οι άλλοι ξέρω πως είσαι κάτι μοναδικό. Ό,τι μας ενώνει πάει πάρκο, γιατί όλοι ζούμε στον ίδιο πλανήτη, κοιτάζουμε τον ίδιο ουρανό, το ίδιο οξυγόνο, βαδίζουμε στο ίδιο στενό. Καθιστοί στο ίδιο παγκάκι, γράφουμε την δική μας ιστορία, με τους δικούς μας κανόνες και το δικό μας σκεπτικό. Δεν θέλουμε όλα να ΄ναι τέλεια αρκεί μονάχα να ΄ναι αληθινά. Η διαφορετικότητα είναι μαγεία και δίνουμε την δική μας ζεστασιά. Ό,τι μας ενώνει πάει πάρκο είτε είναι λάθος ή σωστό, Α Κ Σ
• 4.
  [4] να μην σενοιάζει τι θα ΄πουν οι άλλοι ξέρω πως είσαι κάτι μοναδικό. Αν πας να πέσεις θα σε πιάσω θα είμαι εδώ για ό,τι χρειαστείς . Γιατί όταν είμαστε ενωμένοι είμαστε πιο δυνατοί Ό,τι μας ενώνει πάει πάρκο είτε είναι λάθος ή σωστό, να μην σε νοιάζει τι θα ‘πού οι άλλοι ξέρω πως είσαι κάτι μοναδικό. Μιχαέλα Δεσποτέλλη, Σπυριδούλα Πίτσα, Βάσια Ζερβομανώλη, Μελίσσα Ράμτσι ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΥΔΗΡΩΝ λοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε ίσοι και πρέπει να σεβόμαστε ό,τι διαφορετικό συναντάμε γι’ αυτό το λόγο. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν ανάγκη ακόμη περισσότερο το σεβασμό μας. Δεν πρέπει να τα κοροϊδεύουμε επειδή τυχαία γεννήθηκαν με περισσότερες δυσκολίες από εμάς. Δεν πρέπει να νιώθει κανένας ανώτερος από τους άλλους γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι με τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ανάγκες. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τους βοηθάμε χωρίς να τους λυπόμαστε, να τους κάνουμε παρέα και να τους αγαπάμε. Οι γονείς πρέπει να συμβουλεύουν τα παιδιά τους να αγαπούν και να αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα. ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΑΦΙΩΝ ίμαστε όλοι διαφορετικοί στα χαρακτηριστικά, στον χαρακτήρα, στη συμπεριφορά, στον τρόπο που εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Αυτές οι διαφορές δεν είναι εμπόδιο στη ζωή μας, γιατί της δίνουν ζωντάνια. Πόσο βαρετός θα ήταν ο κόσμος, αν ήμασταν όλοι ίδιοι! Έχουμε, όμως, και κάτι κοινό. Το ίδιο δικαίωμα στη χαρά, στην αγάπη, στη φιλία, στο παιχνίδι, στις βασικές μας ανάγκες. Τα άτομα με αναπηρία μας θυμίζουν την προσπάθεια Ό Ε Δημιουργία πανό από τους μαθητές του Μουσικού, του Γυμνασίου και του Ειδικού Δημοτικού Καλλονής αγκαλιάζουμε τις διαφορές μας αγκαλιάζουμε τον κόσμο
• 5.
  [5] που κάνουν κάθεμέρα γι’ αυτά τα δικαιώματα και μας μαθαίνουν πως όλοι έχουμε τη δύναμη να αγκαλιάσουμε τις διαφορές μας, να αγκαλιάσουμε τον κόσμο. ΕΠΑΛ ΚΑΛΛΟΝΗΣ μια γωνιά από όπου όλοι θα κοιτάνε τα άστρα της πόλης την ανάσα ανθίζει ένα μικρό λουλούδι, πάρκο το λένε της χαράς, της γης το πιο τρανό στολίδι. Εκεί που όλοι περπατούν, κι οι ήλιοι λάμπουν ίσοι, μαθαίνεις πως η ανθρωπιά ποτέ δεν έχει κρίση. Στου δέντρου τη σκιά γελούν παιδιά με φως στα μάτια μα κάποια δε μπορούν να τρέξουν μόνα τους στη στράτα. Κι όμως, η αγκαλιά τους πλατιά σαν ουρανός ανοίγει, κι η καρδιά τους, άστρο δυνατό, κάθε σκοτάδι σβήνει. Εκεί η πρόσβαση δεν είναι χάρη, είναι δικαίωμα, είναι λαλιά, το γέλιο του Θεού, ωσάν τα χελιδόνια. Οι ράμπες γίναν γέφυρες, κι οι δρόμοι μονοπάτια, που ενώνουν ψυχές κι όνειρα, κι όχι αγρό αγκίδα. Γιατί κι αυτοί έχουν χαρά, και στο γιαλό προσήλιο, Θέλουν κι εκείνοι ουρανό κι ανάσπερο τον ήλιο. Έχουν τις ίδιες τις καρδιές, μες το βαθύ σκοτάδι, Κι αν δεν πετάνε μοναχοί, πετούν μαζί με χάρη. Κι όταν ένα χέρι απλωθεί, γεννιέται η ελπίδα, Σαν δέντρο που ρίζωσε γερά, και λάμπει όλο ασήμια. Δε θέλει οίκτο η αγκαλιά, εσύ φεγγάρι μια ευχή, Να μη δούμε πάνω στη γη, το παιδικό το δάκρυ. Γιατί όλοι είμαστε παιδιά της ίδιας της ζωής, Άλλοι με φτερά φανερά, κι άλλοι πιο κρυφής ψυχής. Μα όταν μαζί βαδίζουμε, κανείς δεν είναι μόνος. Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί-κι όλα ένας δρόμος. Μαλένα Καραολάνη Σ όλοι ίσοι όλοι διαφορετικοί κι όλα ένας δρόμος … κι όταν ένα χέρι απλωθεί γεννιέται η ελπίδα…
• 6.
  [6] 6Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ συλλογικόέργο τμημάτων Α1΄, Α2΄, Γ1΄, Γ2 ΄6ου Δ.Σ. Μυτιλήνης ΚΔΑΠ-ΜΕΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗ με μια καρδιά μεγάλη α αγαπάμε όλο τον κόσμο με μια καρδιά μεγάλη. Να τους σεβόμαστε όλους μικροί και μεγάλοι Όλοι έχουμε ένα χάρισμα κάτι δικό μας, μοναδικό. Κι αν βοηθάμε ο ένας τον άλλο γίνεται ο κόσμος φωτεινός Όπως μαθαίνω να ζω μαζί σου μάθε κι εσύ να με εκτιμάς. Με συναίσθηση και ελπίδα Θα γίνουν όλα μονομιάς. Γονείς που αγκαλιάζουν γονείς που προσπαθούν. Είναι εκείνοι που δείχνουν δρόμους που άλλοι να φτάσουν δε μπορούν. Όπως κι αν νιώθεις δεν είσαι μόνος μαζί σου είναι ο κόσμος όλος. Και στις δυσκολίες είμαστε μαζί γινόμαστε όλοι πιο δυνατοί. Ν
• 7.
  [7] ΣΥΝ-ΕΞΕΛΙΞΗ έρα από τηνορατή και αναγνωρίσιμη μορφή αναπηρίας υπάρχει και η αόρατη, η οποία συνήθως «προδίδεται» μέσα από την ιδιαίτερη- μη συνηθισμένη- συμπεριφορά. Η συμβολή της ΣΥΝ-εξέλιξης είναι να κάνει ορατή την περίπτωση του αυτισμού στην τοπική κοινωνία , έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος της συμπερίληψης και του σεβασμού της διαφορετικότητας. Ο δρόμος μακρύς και οι κοινωνικές αντιλήψεις παγιωμένες γύρω από τον οίκτο προς την αναπηρία. • Τα παιδιά, οι έφηβοι και οι ενήλικες στο φάσμα του αυτισμού χρειάζονται την κατανόηση, την ενθάρρυνση και την αποδοχή! • Μια οικογένεια με άνευ όρων αγάπη και με σταθερά όρια • Ένα σχολείο με σωστή υποστήριξη και συμπεριληπτικό περιβάλλον. • Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Ας συμβάλλει η καθεμία / ο καθένας μας μέσα από τον ρόλο του στην διαμόρφωση μιας πιο ανθρώπινης κοινωνίας με σεβασμό στην κάθε μορφή αναπηρίας! ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΛΥΒΟΥ λοι οι άνθρωποι είμαστε ξεχωριστοί και μοναδικοί. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι άνθρωποι όπως εμείς, ακόμα και αν δεν μπορούν να κάνουν όσα κάνουμε εμείς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να χρειάζονται περισσότερη βοήθεια για να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους ή να μετακινηθούν. Αυτό όμως, δεν μειώνει την αξία, τις ικανότητες και την ανθρώπινη υπόστασή τους. Το σημαντικό είναι να προσεγγίζουμε τα άτομα αυτά με αγάπη, κατανόηση και σεβασμό. Να παίζουμε και να συνεργαζόμαστε μαζί τους και να τα ενθαρρύνουμε να συμμετέχουν σε δραστηριότητες. Με αυτόν τον τρόπο συμβάλλουμε στον να νιώσουν ότι ανήκουν σε μια ομάδα, ότι είναι αποδεκτά και ότι η παρουσία τους είναι πολύτιμη. Άλλωστε, αν εμείς βρισκόμασταν στη θέση τους, θα θέλαμε να συναντήσουμε την ίδια καλοσύνη και ανοιχτή αγκαλιά. Η κοινωνία μας οφείλει να Π Ό όλοι οι άνθρωποι είμαστε ξεχωριστοί και μοναδικοί
• 8.
  [8] μεριμνήσει ώστε ταάτομα με αναπηρία να έχουν ίσες ευκαιρίες και καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ουσιαστικά μέτρα προσβασιμότητας: ράμπες και ανελκυστήρες σε δημόσια κτήρια και σχολεία, κατάλληλα διαμορφωμένα πεζοδρόμια με οδηγούς όδευσης τυφλών, ειδικά καθίσματα σε μέσα μεταφοράς, θέατρα και αθλητικούς χώρους, η ίδια η εκπαίδευση να αλλάξει και να προσαρμοστεί στις ιδιαίτερες ανάγκες τους, αλλά και αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας για τη διευκόλυνσή τους. Εξίσου σημαντική είναι και η εκπαίδευση των πολιτών στον σεβασμό, την αποδοχή της διαφορετικότητας και την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης. Όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον χωρίς αποκλεισμούς, ο κόσμος μας γίνεται πιο φωτεινός. Μαθαίνουμε περισσότερα, γελάμε πιο αληθινά και δημιουργούμε μια κοινωνία που μοιάζει με μια μεγάλη, πολύχρωμη ζωγραφιά∙ μια εικόνα όπου κάθε χρώμα, κάθε άνθρωπος, έχει τη δική του θέση και ταιριάζει αρμονικά με τα υπόλοιπα.